کتاب مدرسه زندگی اثر آلن دوباتن

جوامع مدرن عميقاً خود را وقف آموزش کرده اند. آنها سازوکارهای مناسب و لازم برای آموزش دادن حرفه های آموزش دادنی و پوشش دادن موضوعات قابل تحقیق را در اختیار دارند ما به شیوه ای مؤثر خلبانان جراحان مغز و اعصاب دبیران و دندان پزشکان را آموزش داده ایم همچنین درسهایی را به آنها می آموزیم مانند اینکه در زبان فرانسوی ماضی بعید بی قاعده است یا در برخی کتاب ها درباره ویژگی های رسانایی آلیاژهای فلزی صحبت میکنیم ما منحصراً خیلی باهوشتر از حیوانات معمولی مثل موش کور یا مرغ ماهیخوار نیستیم؛ اما مهارت خاصمان انتقال دادن حجم عظیم دانسته ها به نسلهای بعدی است. کند ذهن ترین ما می تواند در عرض چند ساعت ایده هایی ارائه دهد که دستیابی به آنها برای اندک نوابغ بی نظیر جهان یک عمر زمان برده است. اما نکته این است که ما در خصوص موضوعاتی که می پنداریم امکان یادگیری آنها را داریم، بسیار گزینشی عمل میکنیم گرایش ما به شکلی چشمگیر به سمت موضوعات مادی و علمی و فنی رفته و از موارد روان شناختی و هیجانی دور شده است. بیشترین نگرانی ما این است که مبادا نسل آینده به ریاضیات مسلط نباشد؛ در حالی که کمترین دغدغه مان در مورد تواناییهایی است که برای تشکیل خانواده...

از کار افتادگی برای همه بسیار ناخوشایند است؛ به همین دلیل به شدت عجله داریم که درمان شویم و کسب و کارمان را از سر بگیریم. اما این عجله نشان میدهد که درباره علت این عارضه دچار سوء تفاهم شده ایم. این قبیل مشکلات جسمی تصادفی نیست، بلکه درخواستی است برای توجه بیشتر به خودمان و سلامتی مان فرایندی است که بخشی از ذهنمان آغاز می کند تا بخش دیگری را به سمت رشد و درک و پیشرفت سوق بدهد، چیزی که تا قبل از آن پشت گوش انداخته میشد اگر بتوانیم آن را به صورت متناقض بیان کنیم، تلاشی است برای شروع خوب شدن به طور کامل خوب شدن از طریق افتادن در بستر بیماری پس اگر از کارافتادگی را موضوعی پزشکی در نظر بگیریم و سعی کنیم هرچه زودتر آن را برطرف کنیم، درسی را که در پس این بیماری است از دست میدهیم.

بیماری صرفاً یک درد نیست بلکه فرصتی عالی برای آموختن است. علت از کار افتادگی مان این است که طی سالها چندان انعطاف پذیر نبوده ایم.
چیزهایی در ذهن ما وجود داشته که باید به آنها گوش می دادیم اما گوش شنوایی برای شنیدن نداشتیم. پیام هایی بوده که باید به آنها توجه میکردیم ولی نتوانستیم دانش احساسی لازم را به دست آوریم و ارتباطات لازم را برقرار کنیم. بنابراین بعد از صبوری بسیار احساسات درونمان به تنها شیوه ممکن بروز میکنند. احساسات درونی کاملاً مأیوس و ناامید شده اند و ما باید خشم خاموش آنها را درک کرده و حتی ابراز همدردی کنیم اولین حرف این بیماری این است که وضعیت دیگر نباید مثل قبل باشد همه چیز باید تغییر کند در غیر این صورت بدنمان مرگ را به این زندگی ترجیح می دهد.

کتابی که در دست دارید درباره همه چیزهایی است که در مدرسه نیاموخته اید. با خواندن این کتاب یاد میگیرید چگونه احساسات خود را درک کنید، به عشقی پایدار دست یابید در کارتان به موفقیت برسید و بر احساس گناه با شرمندگی غلبه کنید. این کتاب به شما میگوید اینکه فکر کنیم برای رسیدن به بلوغ احساسی باید یک زندگی کامل و بی نقص داشته باشیم. افسانه است و باید این باور غلط را کنار بگذاریم
کتاب مدرسه زندگی به زبانی ساده و قابل فهم گرم و صمیمی نوشته شده است. این کتاب راهنمایی است
عملی برای رسیدن به زندگی موفق همان زندگی ای که همه ما مشتاق ولایق آن هستیم