کتاب خیمه ماهتابی

گوشه ای از کتاب

کی ام؟

من یک خیمه هستم، اما نه یک خیمه معمولی. کمی فضول هستم و خیلی خیلی حواس جمع. تمام خیمه ها حرف گوش کن و سربه زیر هستند، جزمن. خیمه ها به دنیا می آیند برای اینکه آدم ها جایی برای استراحت و آرامش داشته باشند، اما من دوست دارم خیمه ی بلندپروازی باشم؛ خیمه ای که اهل ماجراجویی و خوش گذراندن باشد. ما خیمه ها رسم داریم، صاحب جدیدمان برای ما اسم انتخاب کند، کسی که بازار رفته و ما را خریده باشد. خانم مهربانی که من را خرید اسمم را گذاشت «ماهتابی» برای همین به من میگویند «خیمه ی ماهتابی»

چه شکلی ام؟

خیمه ها از مو یا چرم حیوانات جورواجور درست می شوند، از مو و پوست بزها گاوها و گوسفندان پشمالو من را پشم را می ریسند و ریزریز یک خیمه ی درست و حسابی به دنیا می.آرد من را از موی بز سربه هوایی درست کردند؛ برای مین شاد و شنگول تر

از بقیه ی خیمه ها هستم. پارچه ی من از یک مثلث در قسمت بالایی درست شده و بقیه ی پارچه استوانه ای پایین آمده، مثل یک آبشار بلند و روان اخ! راستی یادم رفت بگویم چند تایی هم زنگوله ی رنگارنگ دور تا دورم آویزان کردند تا قشنگتر از بقیه شوم. مردهای کاروان با طناب دوروبرم را می کشند و با میخ های مخصوصی من را به زمین سفت می کنند تا با هر باد و نسیمی، از جایم تکان نخورم. بعد از برپا شدن، پر از خنکی و سایه می شوم. نمی گذارم کسی گرمش شود. داغی و تیزی آفتاب را به خودم می گیرم و هر طور شده، خستگی صاحبم را در می کنم.

چه جوری ام؟

نخی که من را با آن درست کردند، یک نخ معمولی نبود. آن نخ های خاص به من قدرت های شگفت انگیزی داد. قیافه ام عوض نشد؛ اما یک جورهایی شبیه آدم ها شدم. من صداهای روی زمین و زیرزمین را می شنوم صدای آدم هایی که توی خیمه های دیگر حرف می زنند، مورچه هایی که توی سوراخها دانه می برند، گنجشکهایی که لانه می سازند همه و همه را می شنوم. همه جا را می بینم. از تمام این ها هیجان انگیزتر این است که من هیچ وقت از بین نمی روم حالا آماده اید داستان خانواده ای که با آنها به سفر پر ماجرایی رفتم را برایتان بگویم؟ میخواهم از اول تا آخر را برایتان تعریف کنم. شک ندارم خوشتان می آید ام.

پشت جلد

من یک خیمه هستم، اما نه یک خیمه ی معمولی، کنجکاو هستم و خیلی خیلی حواس جمع. نخی که با آن درست شدم به من قدرت های شگفت انگیزی داد. یک جورهایی شبیه آدم ها شدم. خانم زینب صاحبم، اسمم را گذاشت«ماهتابی». هر وقت اسم ماهتاب یادم می آمد، نخ هایم درخشان تر و براق تر می شدند، مثل ماهتابی که توی آسمان برق می زند و همه جا را پر از نور می کند. آماده اید داستان خانواده ای که با آن ها به سفرپرماجرایی رفتم را برایتان بگویم؟! شک ندارم خوشتان می آید.