کتاب سینمای جدید کره جنوبی

همان‌گونه که در فرهنگ کره معاصر به‌وضوح می‌توان ملاحظه نمود، مردم این کشور به‌شدت سرعت‌طلب هستند. به همین دلیل است که کره‌جنوبی یکی از بزرگ‌ترین بازارهای مصرف آخرین تکنولوژی‌های روزدنیاست و البته خود نیز یکی از بزرگ‌ترین عرضه‌کنندگان تکنولوژی به شمار می‌رود. این خصلت کره‌ای را می‌توان در تمامی ارکان فیلم‌های ساخته‌شده در این کشور مشاهده نمود. داستان فیلم‌های کره‌ای به‌سرعتی به مراتب بالاتر از سرعت داستان‌گویی متداول و رایج در فیلم‌های سر تا سر جهان به پیش می‌رود. در داستان‌گویی کره‌ای، اگر در برخی از لحظات بیان داستان، اصول چند صد ساله داستان‌گویی، که از زمان ارسطو حیات داشته، رعایت نشود یا حتی اگر در مقاطعی اصول روایت داستان دچار تزلزل شوند، به نفع حفظ ریتم و سرعت روایت داستان این اشکالات نادیده گرفته می‌شوند. تقریباً تمامی فیلم‌سازان و فیلمنامه‌نویسان کره‌ای اگر متوجه شوند در بخش‌هایی از قصه و یا روایت داستان اصول کلی داستان‌گویی کلاسیک و حتی مدرن دچار مشکل شده است، به‌راحتی از کنار این مسئله گذشته و تمام توان خود را بر روی حفظ سرعت و ریتم داستان‌گویی می‌گذارند. به همین دلیل است که شاید چیزی که از آن به عنوان سوراخ فیلم‌نامه‌ای نام برده می‌شود و اصطلاحاً گاف‌های سینمایی هستند که خوراک چند ساله منتقدان ریز و درشت فیلم به شمار می‌روند، در فیلم‌نامه‌های کره‌ای امری عادی است و وجود یک یا چند سوراخ فیلم‌نامه‌ای در فیلم‌های کره‌ای موضوع عجیبی به حساب نمی‌آید و حتی پدیده‌ای قطعی به نظر می‌رسد. از آنجا که سالیان سال روح و فکر کره‌ای‌ها با ملودرام‌های نسبتاً سطح پایین خو گرفته و به نوعی تفکر کره‌ای‌ها از پایه‌های ملودرام‌هایشان مانند حفظ و تحکیم بنیان خانواده و روابط میان اعضای آن جدایی‌نا‌پذیر است، لذا سایه‌ای از اصول ملودرام‌های کره‌ای در جای جای قصه‌هایشان در هر ژانری که باشند دیده می‌شود و می‌توان به آسانی آن‌ها را تشخیص داد.