زاده‌ی ۲ آوریل ۱۸۴۰ در پاریس. رمان‌نویس، ژورنالیست، نمایشنامه‌نویس و چهره‌ی شاخص مکتب ادبی ناتورالیسم است. زولا همچنین نقش پررنگی در توسعه‌ی تئاتر ناتورالیستی نیز داشته است. بنا به گفته‌ی هنری میتران، زندگینامه‌نویس امیل زولا، ناتورالیسم چیزی بیشتر از رئالیسم عرضه می‌کند. ناتورالیسم به جنبه‌های باشکوه و غنی مردم و جهان پیرامون می‌پردازد.

نویسنده‌ی رئالیست تصویر غیرشخصی اُبژه را بازتولید می‌کند در حالیکه نویسنده‌ی ناتورالیست، هنرمندِ سرشت است. زولا چهره‌ی شاخص لیبرالیزم در فرانسه نیز هست. وی همچنین در سال‌های ۱۹۰۱ و ۱۹۰۲ نامزده دریافت جوایز اول و دوم نوبل نیز بوده است.

پدرش مهندسی ایتالیایی با ریشه‌های یونانی بود که در سال ۱۷۹۵ در ونیز به دنیا آمده بود و مادرش اصالتی فرانسوی داشت. خانواده‌ی زولا هنگامی‌که امیل سه ساله بود به ایکس‌ آن‌ پرووانس در جنوب شرقی نقل مکان کردند. چهار سال بعد، در سال ۱۸۴۷، پدر درگذشت و مادر با مستمری ناچیزی تنها ماند.

در سال ۱۸۵۸ زولاها به پاریس نقل مکان کردند، جایی که دوست دوران کودکی امیل، پل سزان، به او پیوست. مادر امیل زولا بسیار مشتاق بود که پسرش در رشته‌ی حقوق تحصیل کند، اما امیل دوبار در آزمون‌های ورودی این رشته ناکام ماند.

قبل از موفقیت در مقام نویسندگی، این نویسنده با حداقل حقوق، به‌عنوان کارمند در یک شرکت حمل‌ونقل و سپس در بخش فروش نشر هاچت کار می‌کرد. وی همچنین برای روزنامه‌های گوناگون نقدهای ادبی و هنری می‌نوشت. زولا در مقام یک روزنامه‌نگار سیاسی، نفرت خود را از ناپلئون سوم، که طبق قانون اساسی جمهوری دوم فرانسه با موفقیت برای ریاست جمهوری نامزد شده بود، پنهان نکرد و فقط از این موقعیت به عنوان سکویی برای اعتراض استفاده کرد.

در سال ۱۸۶۲، تابعیت فرانسوی به زولا داده شد. در سال ۱۸۶۵ با گابریله آشنا شد که این آشنایی در نهایت به ازدواج این دو در سال ۱۸۷۰ منجر شد. آن‌ها با هم از مادر زولا مراقبت کردند و نقش گابریله در پیشرفت‌های بعدی زولا انکارناپذیر بود.

زولا در سال‌های شروع نویسندگی، داستان‌ها و مقاله‌های متعدد، چهار نمایشنامه و سه رمان نوشت. ناتورالیسم زولایی بعدها با مخالفت‌هایی هم مواجه شد؛ که از جمله مهم‌ترین آن‌ها «مانیفست پنج نفر» بود که امضاکنندگان آن در قالب نگاهی افراطی معتقد بودند که زولا استانداردهای ناتورالیسم را کاهش داده است!