جان چیور، که از نویسندگان نسل دوم امریکاست، در سال ۱۹۱۲ در ماساچوست به دنیا آمد. در نوجوانی پدرش را از دست داد و از همان ابتدا روی پای خودش ایستاد. او می‌گوید:‌ «برای به دست آوردن لقمه‌ای نان مجبور شدم همه کار بکنم.» بحران اقتصادی دهه‌ی سی امریکا پدرش را از پا درآورد. او در سال ۱۹۲۹ ورشکست شد و این ضربه چنان شدید بود که بیشتر از چند سال دوام نیاورد. به گفته‌ی خود جان چیور، پدرش از مال دنیا برای او کتابی از شکسپیر را به ارث گذاشت که جلد نداشت و همین‌طور دفترچه‌ای حاوی یک زندگینامه‌ی خودنوشت که آن هم ناقص بود و پدرش فقط ابتدای زندگی‌اش را نوشته بود: خاطراتش از زادگاهش شهر نیوبری پورتِ ماساچوست در سال‌های ۱۸۷۰٫

چیور می‌نویسد: «حتماً می‌گویید برای یک نویسنده چه چیز بهتر از این ارثیه! این حرف درست اما مشکل این بود که سبک نوشته‌ی پدرم خیلی قدیمی و نوشته‌اش پر از غلط‌های دستوری و املایی بود. خیلی سعی کردم آن را ویرایش کنم اما کافی نبود و باید بازنویسی‌اش می‌کردم. از خیرش گذشتم. عوضش پدرم را در چند تا از داستان‌هایم آورده‌ام. نشانش در آثارم هست.»

از چیور چهار رمان، یک رمان کوتاه، حدود صد و هشتاد داستان کوتاه، یک مجموعه‌ی چهار جلدی یادداشت‌های روزانه و کتابی حاوی نامه‌های او به یادگار ماند. مجموعه داستان‌هایش که شصت و یک داستان کوتاه را در بر می‌گرفت، در زمان حیات نویسنده منتشر شد و جایزه‌ی پولیتزر ۱۹۷۹ را نصیب او کرد.