کتاب لذت کار کردن نشر نون

چکیده

معرفی مختصر کتاب

گوشه ای از کتاب

ما به جای اینکه وقتمان را صرف عمیق شدن در کار کنیم و لذت حاصل از رسیدگی به یک کار مهم را تجربه کنیم، از کاری به‌ظاهر فوری به کار بعدی می‌پریم. این روند وقتِ بسیار کمی برای تفکر یا رشد ما باقی می‌گذارد. تحقیقات نشان می‌دهد نیمی از فعالیت‌های مدیران اجرایی کمتر از نه دقیقه طول می‌کشدکه باعث می‌شود آن‌ها وقت کافی برای تفکر عمیق نداشته باشند. سرکارگران کارخانه در یک شیفت هشت ساعته حدود ۵۸۳ فعالیت مختلف انجام می‌دهند. کارمندان معمولی به‌طور متوسط هر یک روز در میان فقط نیم ساعت بدون وقفه کار می‌کنند.

اگر شما هم مثل اکثریت هستید، کارتان را به شکل خودکار پیش می‌برید و وظایف را براساس آنچه به نظر بیشترین فوریت را دارد می‌پذیرید و انجام می‌دهید نه براساس اهمیت بیشتر آن‌ها. بنابراین جای تعجب نیست که بیش از پنجاه درصد مردم دست‌کم در بعضی مواقع احساس سردرگمی می‌کنند که نتیجه‌ی آن اشتباه در کار، عصبانیت از کارفرمایان و کینه از همکاران است.

از آنجا که ما تحت تأثیر تناقضات روان‌شناختی، تصور می‌کنیم که کارهای فوری‌تر مهم‌تر هم هستند، اغلب در اولویت‌بندی به اشتباه می‌افتیم. مسائل فوری و مهم را با هم اشتباه نگیرید. آن‌ها یکی نیستند.

امور فوری اموری هستند که باید در یک زمان مشخص انجام شوند وگرنه دیگر نمی‌توان انجامشان داد؛ مثل: شام خوردن با یک مشتری در تنها روزی که او در شهر است، کمک به یک همکار تا به مهلت پایانی یک عملیات برسد یا شرکت در گردهمایی سالانه‌ی گروه.

کارهای مهم متفاوت است. انجام دادن آن‌ها نتایج مثبت بزرگ و عمل نکردن به آن‌ها عواقب منفی بزرگی به همراه دارد. مثلاً می‌توان به پیشرفت فردی با مطالعه و تحصیلات، به‌روزرسانی یک محصول و توسعه‌ی یک رابطه‌ی خوب با همکاران اشاره کرد.

بعضی از کارها، هم مهم‌اند و هم فوری، و بیشتر افراد آن‌ها را در اولویت قرار می‎دهند -از پر کردن برگه‌های مالیاتی و پاسخ به یک پیشنهاد شغلی تا برطرف کردن مشکلات با یک مشتری ناراضی. تعجبی ندارد که ما معمولاً و به‌درستی کارهای غیرضروری و غیرمهم، مثل چرخیدن بی‌هدف در شبکه‌های اجتماعی یا خرید آنلاین در ساعات کاری را از اولویت خارج می‌کنیم (حداقل بیشتر وقت‌ها).

در مورد کارهایی که فوری اما کم‌اهمیت‌اند مثل شرکت در گردهمایی هفتگی شرکت یا پاسخ به تلفن یک همکار یا اموری که مهم‌اند اما فوری نیستند مثل برنامه‌ریزی درازمدت شغلی چطور؟ یک دقیقه به آن فکر کنید: امروز مایلید کدام کار را انجام دهید؟ احتمالاً کارهای فوری.

اینکه چرا ما معمولاً کارهای فوری را در اولویت قرار می‌دهیم دلیلی دارد. انجام دادن کارهای مهم معمولاً دشوارتر است و باعث می‌شود تمایلی برای آغاز آن‌ها نداشته باشیم. بازده امور فوری سریع‌تر است و شروع آن‌ها را فریبنده‌تر و اتمامشان را خوشایندتر می‌کند. اگر می‌خواهید احساس خوبی داشته باشید -حداقل در کوتاه‌مدت- بررسی یک کار فوری منطقی است. البته در بلندمدت نوع کاری که انجام می‌دهید برای شغل و شرکت‌تان اهمیت چندانی ندارد.