کتاب به بچه ها چه بگوییم؟

مقدمه

امروزه استفاده فراوان و همگانی از وسایل ارتباط جمعی سبب شده است تا آشفتگی ها وناهنجاری های موجود در روابط انسانها در اختیار نوجوانان و جوانان قرار گیرند و پرسش هایی را در ذهن آنان به وجود آورند که پاسخ به آنها به گونه ای که موجب سردرگمی و انحراف نگردد و در ضمن اضطراب و نگرانی نیز در آنها ایجاد نکند کار چندان سهل و آسانی نیست گروهی از صاحب نظران و متخصصان مسایل انسانی با بهره گیری از دانش و تجربیات علمی و کلینیکی راهکارهایی برای حل این مشکل پیشنهاد کرده اند. از جمله دکتر آواسیگلر با اتکاء بر بیست سال آموزش و تحقیق و روان درمانگری به ما میگوید که به بچه ها چه بگوییم.

او به روشی آسان والدین را با بخش مهمی از وظایفشان آشنا میکند تا بتوانند با کودکان خود به گفت و گوی منطقی بپردازند و در نهایت به درک متقابل دست یابند. دکتر سیگلر پیشنهاد میکند که با کودک خود صریح صمیمی و واقع بینانه به گفت و گو بنشینید و در این خصوص داستانهای جبرانی را به عنوان الگو توصیه میکند و راهکارهای عملی بسیاری را در اختیار شما میگذارد تا خردمندانه به حل مشکلات فرزندان خود بپردازید. از جمله مشکلات و ناهنجاریهای فردی و اجتماعی که پاسخ بر آنها در این اثر مورد بحث قرار میگیرند عبارتند از بلای خانمان سوز طلاق ازدواج مجدد والدین و مسائل پیچیده ای که برای فرزندان هر یک از دو همسر مطرح است

گوشه ای از کتاب

گاهی گفتن نه برای ما بسیار دشوار است؛ به ویژه وقتی بچه ها به شدت به ما علاقه نشان می دهند ما نیز دوست داریم که واکنشی متقابل نشان دهیم. بچه ها تو دل برو هستند؛ اندامی ظریف و دوست داشتنی دارند و واکنشهای صادقانه عاطفی شان واقعاً جالب و لذتبخش است؛ اما باید بدانیم که آنچه امروز در پرورش کودکمان انجام می دهیم در آینده جزء تجربیات جنسی او محسوب خواهد شد. وقتی کودک را در آغوش میگیریم و او را میبوسیم روش دوست داشتن را به او می آموزیم. پس باید این کار را با آگاهی و به روشی صحیح و سنجیده انجام دهیم. ما والدین آگاه و هوشیار و حمایت کننده باید مراقب نوع نرازش کودک خود باشیم؛ چه بسا رفتاری را که با کودک خرسال خود داریم چنانچه با فرزندان بزرگ تر خود داشته باشیم، بسیار زشت و ناپسند جلوه کند. متأسفانه گاهی اوقات هنگامی متوجه این زشتی خواهیم شد که کودک ما بزرگ شود و واکنش نشان دهد بنابراین لازم است که محدودیت های خاصی را در رفتار و کردار خود نسبت به فرزندانمان در نظر بگیریم تا رشد روانی آنها دچاره مخاطره نشود به همین دلیل است که والدین باید محدودیتهای ویژه دوران ادیپال را با ظرافت و سنجیدگی اعمال کنند. چنانچه احساسات جنسی کودک را در این دوران نسبت به خود محدود نکنیم این باور را در او تقویت خواهیم کرد که میتواند در زندگی خصوصی ما شریک باشد. این کار ناهنجاریهای بسیاری را در آینده روانی کودک پدید خواهد آورد که بدترین شکل آن زنای با محارم است. این مسأله در انتهای طیفی قرار میگیرد که انتهای دیگرش روابط سالم و طبیعی همراه با محبت و عاطفه مناسب بین کودک و والدينش قرار دارد. پرسشی که در این جا مطرح میشود این است که چگونه دریابیم که در کجای این طیف قرار گرفته ایم؟ پدر یا مادری که در حضور کودک ۲ تا ۶ ساله خود برهنه میشود به او اجازه میدهد که هر گاه مایل باشد به اتاق خواب و یا حمام او داخل شود و.....