کتاب حمله به عراق آنچه رسانه ها به شما نگفتند

در همه اظهار نظرهای جدی سیاست مداران خودستا و ستون نویسان روزنامه ها در خصوص جنگ با عراق و حتی ابراز نگرانی برخی از کسانی که مخالف جنگند چیزی از قلم افتاده است. صحبت در خصوص استراتژی تاکتیکها جغرافیای سیاسی و شخصیت هاست. صحبت در خصوص جنگ هوایی و زمینی است؛ در خصوص ائتلاف ها، سلاح های کشتار جمعی بازرسان تسلیحاتی نفت و گاز طبیعی ملت سازی و تغییر رژیم است. چیزی که از قلم افتاده بلایی است که یک جنگ آمریکایی در عراق بر سر ده ها هزار و یا صدها هزار نفر انسان غیر نظامی و بی گناه خواهد آورد که هیچ کدام نگران جغرافیای سیاسی و استراتژی نظامی نیستند و تنها آرزویشان این است که فرزندانشان زندگی کنند و بزرگ شوند. آنها نگران امنیت ملی نیستند بلکه نگران امنیت فردی، غذا، سرپناه مراقبت های پزشکی و صلح هستند.

من در مورد آن دسته از عراقیها و آمریکاییهایی سخن میگویم که به طور قطع در این جنگ خواهند مرد و یا دست کم دست و پاهای خود را از دست خواهند داد و یا کور خواهند شد و یا مبتلا به بیماری های عجیب و دردناکی خواهند شد که سبب میشود فرزندانی ناقص الخلقه به دنیا بیاورند آن چنان که در ویتنام در عراق و حتی در آمریکا اتفاق....

فصل چهارم / صداهایی از خیابانهای عراق ۶۳۰

همین خاطر است که دولت بوش در این اندیشه غوطه ور است که پس از صدام یک ژنرال نظامی را به عنوان حاکم مطلق بر آنجا مسلط کند تا سپس رهبران محلی را یکی یکی برای تصدی پست وی بیازماید و انتخاب کند فهمیدن اینکه چرا یک حاکم نظامی بهتر از یک حاکم محلی است برای مردم عراق بدیهی است که بسیار سخت باشد. در پایان این مصاحبه گروهی فی البداهه رئیس خانواده گفت: «ما از جنگ خسته شده ایم. ما دیگر خواهان هیچ جنگی با آمریکا و یا کس دیگر نیستیم همه عراقیهایی که با آنها مصاحبه کردم گفتند که از جنگ خسته شده اند، اما برخی از آنها نیز میگفتند که تا حد ممکن با آمریکایی ها خواهند جنگید.

با وجود اینکه سراسر بغداد پر بود از ساختمانهای بتونی و سیمانی که از دهه شصت برجای مانده بودند هنوز در مرکز بغداد به طور پراکنده خانه ها و مغازه های قدیمی به چشم میخوردند که با چوب ساخته شده بودند. قهوه خانه الزهاوی شبیه چیزی بود که انگار از فیلم های دهه سی سر درآورده بود مردان عراقی آنجا روی نیمکتهای چوبی می نشستند و ساعتها قلیان میکشیدند که روی هر کدام از آنها تنباکوی معطر قرار داشت. سایرین روی میزهای نتراشیده دومینو بازی می کردند. در چنین مکانهایی تنها مردان حضور داشتند.

ابراهیم جلیل یک کارمند چهل ساله دیدگاه متفاوتی نسبت به جنگهای اخیر عراق داشت جلیل میگفت عراقی ها به جنگ عادت کرده اند و از اینکه یکی دیگر از راه برسد ترسی به دل ندارند. جلیل گفت اگر آمریکایی ها حمله کنند او مقاومت خواهد کرد. او می گفت: «ما تا آخرین قطره خون با . همه بیگانگانی که بخواهند خاک ما را اشغال کنند

نویسندگان کتاب ما را تا درون تحریریه برخی از روزنامه ها و رسانه های شرکتی آمریکایی می برند و نشانمان می دهند که راه پیشرفت در این رسانه ها از راهروهای کاخ سفید مارپیچ های پنتاگون و پله ها و لابی های شرکتهای اسلحه سازی و نقشی میگذرد کتاب به خوبی را از یک نقشه شوم را بر ملا می سازد؛ اینکه آمریکا چگونه جاسوسان خود را در قالب بازرسان سازمان ملل مدتها پیش از حمله به عراق به این کشور فرستاده تا از داشته و نداشته آنها و خصوصا توان نظامی ارتش عراق در صورت حمله نظامی به این کشور گزارش تهیه کنند. کتاب روایت تلخی از زندگی مردمان بینوای دیکتاتور زده ای در کوچه پس کوچه های بغداد پیش از حمله آمریکا است که در اثر تحریم های سنگین ده ساله زیر فصل هفتم منشور سازمان ملل از پای درآمده اند و از ابتدایی ترین حقوق اولیه انسانی محروم شده اند.