زاده یازدهمین روز اوت ۱۹۳۲ در ملیلا اسپانیا. آرابال در حوزه‌های متفاوتی چون نمایشنامه‌نویسی، فیلمنامه‌نویسی، سرودن شعر، نقاشی و کارگردانی فعالیت داشته است. از این لحاظ او را می‌توان هنرمندی چند بعدی و دارای کانال‌های خلاقیتی گوناگون دانست. تحصیلات متوسطه را در شهر وانس گذراند و در این دوران شروع کرد به سرودن شعر و نوشتن قطعات کوچک نمایشی. در سال ۱۹۵۱، برای تحصیل در رشته‌ی حقوق به مادرید برگشت و هم‌زمان نخستین نمایشنامه‌های خود را نوشت که معروف‌ترینشان نمایشنامه‌های پیک‌نیک در میدان جنگ و سه‌چرخه بود. در همین ایام هم بود که اولین نشانه‌های بیماری سل همراه با تب شدید در او نمایان شد.

سال ۱۹۵۵، یک بورس سه ماهه‎ی تحصیلی در پاریس به او تعلق گرفت. چیزی از اقامتش در این شهر نگذشته بود که به دلیل حاد شدن بیماری‌اش در بیمارستان بستری شد و بعد از بهبودی تصمیم گرفت برای همیشه در پاریس بماند.

در سال ۱۹۵۸ با لوس مورو، استاد ادبیات اسپانیایی ازدواج کرد و به همت او نمایشنامه‌های آرابال به زبان فرانسه ترجمه و منتشر شدند. نمایشنامه‌هایی نظیر نیایش، دو جلاد، فاندو و لیز و گورستان اتومبیل‌ها. یک سال بعد، نمایشنامه‌ی پیک‌نیک در میدان جنگ در پاریس به روی صحنه رفت و باعث شهرت آرابال شد. همین سال او نخستین رمانش، بعل بابل یا زنده‌باد مرگ را منتشر کرد و از آن پس آثارش را به زبان فرانسه نوشت. او که به دلیل سبک نمایشنامه‌هایش، در این دوران، در کنار نمایشنامه‌نویسان پیشرو سبک ابسورد، نظیر ساموئل بکت، اوژن یونسکو و آرتور آدامُف، قرار می‌گرفت، در سال ۱۹۶۲، همراه رولان توپور و آلخاندرو ژودوروفسکی جنبشِ Panique را پایه نهاد.

در سال ۱۹۶۷، وقتی فرناندو آرابال نویسنده‌ی معروفی شده بود و اکثر نمایشنامه‌هایش در کشورهای مختلف دنیا ترجمه و اجرا شده بودند، به اسپانیا برگشت. بلافاصله، دولت ژنرال فرانکو او را به جرم نوشتن آثار کفرآمیز و توهین به رژیم دستگیر کرد، اما حمایت جهانی هنرمندان از آرابال باعث شد که او به‌زودی آزاد شود. در رأس این کار نویسندگان بزرگی چون ساموئل بکت، فرانسوا موریاک، اوژن یونسکو و آرتور میلر قرار داشتند. آرابال تا سال ۱۹۷۵، زمان مرگ فرانکو و سقوط دیکتاتوری، دیگر به اسپانیا بازنگشت.

دو جلاد، دفن ساردین،‌ سه نمایشنامه‌ی تک پرده‌ای و دوچرخه‌ی مرد محکوم و سه چرخه از جمله آثار ترجمه‌شده فرناندو آرابال به زبان فارسی است.