کتاب روان شناسی رنج

سالها پیش شاهد اتفاقی بودم که زندگی حرفه ای من و بیمارانم را تغییر داد. آنچه که من شاهد وقوعش بودم ممکن است ماهیت روان درمانی فعلی را تغییر دهد این واقعه فریاد وحشت آوری بود که از اعماق وجود جوانی بر می خاست که روی زمین دراز کشیده بود این فریادی که قابل تشبیه به ضجه های انسانی بود که در حال به قتل رسیدن است. این کتاب به بحث درباره این فریاد و نقش آن در گشودن رازهای روان رنجوری می پردازد. مرد جوانی که آن فریاد را کشید دانشجوی بیست و دو ساله ای بود که در اینجا او را دنی ویلسون مینامیم دنی نه روان پریش و نه هیستریک بود بلکه صرفاً دانشجوی فقیر کم رو حساس و کم حرفی بود که در یک جلسه ...

بیمار به اتاق خود در هتل باز میگردد. او میداند هر وقت لازم باشد می تواند با من تماس بگیرد در طول هفته اول ممکن است بیمار به علت اضطراب شدید مایل باشد همان روزی که مشاوره داشته، مجدداً مرا ببیند. بعد از سپری شدن هفته اول این اتفاق کمتر میافتد او ممکن است هنوز تلویزیون تماشا نکند و یا به سینما نرود. او در واقع میلی به انجام این کارها ندارد، چون بیشتر به خود مشغول است.
دومین روز
بیمار در حالی که لبریز از بصیرت های درونی است وارد اتاق می شود. او ممکن است بگوید: دیشب ذهنم همچون آتشفشانی فوران می کرد.»؛ «دیشب چیزهای زیادی از گذشته به وضوح در ذهنم جان گرفته بود. خوابم نمی برد احساس بی اشتهایی میکنم وقتی خوابم برد پشت سر هم خواب دیدم. او بلافاصله شروع به تشریح آن احساسات میکند زیرا همه آن احساسات در حال ظهور است. او خاطراتی را که فراموش کرده است برایم بازگو میکند. درباره موقعیتهای دردناکی که از ابراز آنها در نخستین ساعت خودداری کرده، سخن می گوید. ممکن است در ده دقیقه اول شروع به گریه کرده و دوباره خاطرات گذشته و احساساتش را مورد بحث قرار دهد. به نظر می رسد در رنج شدیدی به سر میبرد ولی همانگونه که اکثر بیماران در این مرحله ابراز می دارند خواهد گفت بی صبرانه منتظر بودم هر چه زودتر به اینجا برسم. ما مجدداً مکانیزم های دفاعی بیمار را هدف می گیریم. اگر مشکوک شویم بیمار موضوعی را پنهان میکند از حاشیه رفتن او ممانعت میکنیم بیمار همچنان مجاز نیست از جایش بلند شده و در حالت نشسته حرف بزند، دوباره سعی میکنیم روی خاطره دردناکی تمرکز کنیم یکبار مادر مرا به همراه دو تا از دوستانش به خرید برد در داخل یکی از مغازه ها روبانی به سرم زد و رو به دوستانش کرد و گفت فکر نمیکنید میتواند دختر خوشگلی باشد؟» او در حالی که فریاد میزند این جمله را به زبان می آورد من پسر هستم، احمق!»

رنج اولیه رنج های بنیادین همگانی است که در درون تمام روان رنجوران جای گرفته است و در تمام لحظه های زندگی احساس و پایه اصلی رنجهای بعدی در تمام مراحل بعدی می باشد. هدف درمان رنج اولیه از بین بردن این رنج هاست. این درمانی است انقلابی زیرا با ایجاد دگرگونی جبری نظام روان رنجور را بر هم می ریزد. به عقیده آرتور آنو، جز این راهی برای از بین بردن روان رنجوری وجود ندارد. تئوری درمان اولیه، نتیجه مشاهدات نویسنده از بررسی تغییرات خاص در بیمارانش می باشد . لازم به تاکید است که این تئوری قبل از تجربه بالینی شکل نگرفته است . این کتاب دعوتی است برای کاوش در انقلابی که این بیماران شروع کرده اند.