کتاب لبخندی به رنگ شهادت

(سرگذشتنامه و خاطرات شهیدان مسلمان،ایران)

در پیشگفتار این کتاب آمده است «روح انسان در سایه محبت و مهرورزی شکوفا می شود و جوانی فصل زیبای زندگی و مظهر عشق و بندگی است. جوان جلوه زیبا و صحیفه ای از کلمات پاک خداوند است. قلب پاک و بی آلایش جوان دریچه ای گشوده به ملکوت است. برای رسیدن به کوی معنویت و عشق یکی از راه ها دوستی با شهداست. جوانان می توانند با بهره جستن از بینش و منش شهدا به وادی پاکی و ایمان قدم بگذارند.»در بخش دیگری از این متن می خوانیم «چه زیباست که با شهدا دوست و رفیق باشیم و در فراز و نشیب زندگی از آن ها یاد کنیم و به آن ها متوسل شویم تا شهدا همواره از ما دستگیری کنند چراکه آنان همچون چراغی فروزان مسیر کمال را به انسان نشان می دهند. با شهادت خود کمال انسان را با زیباترین وجه در برگ های زرین تاریخ به تصویر می کشند.»در فصل بیست و چهارم از این کتاب و در بخش وصیت نامه شهید عباس دانشگر می خوانیم «خدایا تو هوشیارمان کن تو مرا بیدار کن صدای العطش می شنوم صدای حرم می آید گوش عالم کر است... خیام می سوزد اما دلمان آتش نمی گیرد. مرضی بالاتر از این؟ چرا درمانی برایش جستجو نمی کنیم؟ روحمان از بین رفته. سرگرم بازیچه دنیاییم...»