کتاب شهر خرس نشر نون قطع رقعی

کتاب حاضر داستاني است که موضوع آن هاکي است، ورزش محبوب خرس‌ها، اما شهر خرس و ساکنان آن در دل جنگل دغدغه‌هاي ديگري هم دارند. اميدها و رؤياهاي آن‌ها به بازوهاي بازيکنان تيم هاکي گره‌خورده، اما ماجرايي که براي يکي از اين بازيکنان و دختري جوان پيش مي‌آيد اتفاق‌هاي ديگري را رقم ميزند. داستان اين شهر کوچک داستان تمام جهان است.

قهوۀ فوری‌اش را می‌نوشد و بلافاصله فنجانش را می‌شوید. یک‌بار یکی از او پرسید: «برای اینکه یک مربی موفق هاکی باشی چه کاری از همه واجب‌تر است.» او پاسخ داد: «اینکه توانایی این رو داشته باشی که قهوه‌های آشغال بخوری.» همۀ آن اول صبح‌ها و آخر شب‌ها در رینگ، با آن قهوه‌ساب درب و داغان و آن قهوه‌ساز ارزان به‌دردنخور، سفر با اتوبوس و آن کافه‌های سر راه، کمپ‌ها و مسابقاتی که توی سالن ناهارخوری مدارس برگزار می‌شد -چطور یکی که در خانه یک اسپرسوساز گران دارد می‌تواند همۀ این‌ها را تحمل کند؟ می‌خواهی مربی هاکی شوی؟ عادت کن چیزهایی را که دیگران دارند نداشته باشی؛ وقت آزاد، خانواده و قهوۀ خوب. فقط سرسخت‌ترین مردان از عهدۀ این ورزش برمی‌آیند، مردانی که اگر لازم باشد، می‌توانند قهوۀ سرد بدمزه هم بنوشند. وسط شهر قدم می‌زند و تقریباً با هر مرد بالای سی سالی سلام و احوالپرسی می‌کند؛ یک زمانی مربی تک‌تک آن‌ها بوده است. اما مسئلۀ نوجوانان کلاً جداست. هر سال که می‌گذرد، تعداد کمتری از آن‌ها برایش آشنا هستند. دیگر زبان پسران این شهر را نمی‌فهمد و حرفی برای زدن به آن‌ها ندارد و همین او را به بی‌مصرفی ماشین فاکس کرده است. نمی‌داند واقعاً چطور می‌توان به این حرف باور داشت که بچه‌ها آیندۀ این شهرند، درحالی‌که هر روز تعداد بچه‌هایی که هاکی را به عنوان ورزش‌شان انتخاب می‌کنند کمتر و کمتر می‌شود. اصلاً چطور ممکن است که بچه باشی و دلت نخواهد هاکی بازی کنی؟